Met grote dankbaarheid en diep verdriet herdenken wij Pater Bernard Rey-Mermet C.Ss.R., die op 14 juli 2024 vredig is overleden in het Maison St.-Paul-verzorgingshuis in Fribourg, Zwitserland. Pater Bernard was meer dan 70 jaar lid van de Redemptoristen en wijdde zijn hele leven onophoudelijk aan het geloof en de mensen.
Pater Bernard werd op 3 oktober 1933 geboren in Troistorrents in het kanton Wallis, Zwitserland. Al op jonge leeftijd was hij gefascineerd door de bergen, vooral de Dents du Midi, die hij vanuit zijn kinderkamer altijd kon zien. Zijn familie had een sterke band met de Redemptoristen; drie van zijn ooms waren al lid van de orde en verschillende tantes waren nonnen. Deze invloeden leidden ertoe dat de jonge Bernard op zesjarige leeftijd besloot missionaris te worden, een wens die werd geïnspireerd door zijn oom Jean-Maurice, die als missionaris in Peru werkte.
Op tienjarige leeftijd ging Bernard naar het Redemptoristencollege in Uvrier, nabij Sion, om zijn opleiding te beginnen. In 1944 zette hij deze voort in Bertigny, nabij Fribourg, en in 1953 behaalde hij zijn einddiploma aan het Collège St-Michel in Fribourg. Zijn noviciaat bracht hij door in Teterchen, Frankrijk, voordat hij zijn theologische studie in Echternach en Luxemburg begon. Hoewel deze periode hem van zijn geliefde bergen verwijderde, bereidde het hem voor op zijn levensmissie. In 1958 werd hij tot priester gewijd, en zijn eerste mis werd gevierd in zijn geboortedorp Troistorrents, waar de hele dorpsgemeenschap aanwezig was.
Pater Bernard’s eerste opdracht was in 1959 aan het Collège St-Joseph in Matran, waar hij Frans en literatuur doceerde. Al snel kwam echter zijn missionaire ijver naar boven, en in 1962 begon hij volksmissies en retraites te houden in Châtel-St-Denis en later in Martigny, zowel in West-Zwitserland als in het naburige Frankrijk. Zijn onvermoeibare inzet, vooral in het werk met jongeren en de Katholieke Actie, liet diepe sporen achter.
In 1966 voltooide Pater Bernard een opleiding aan de gerenommeerde EMACAS, de school voor Katholieke en Sociale Actie in Lille, Frankrijk. Deze ervaring verscherpte zijn bewustzijn voor de noden van gewone mensen en de uitdagingen van de arbeidersklasse. In 1969 nam hij deel aan een missie op het eiland Martinique, waar hij diep onder de indruk raakte van de lokale cultuur en mentaliteit. Vooral het werk met jongeren op het platteland lag hem na aan het hart.
Terug in Zwitserland bood bisschop Adam van Sion hem de functie van jeugddirecteur aan, een aanbod dat Pater Bernard na enige aarzeling accepteerde. In de daaropvolgende jaren begeleidde hij jaarlijks meer dan 700 jongeren bij weekendretraites, kampen en educatieve evenementen. Zijn succes was mede te danken aan de introductie van een nieuw liedboek, dat hij hielp publiceren, omdat “zingen vreugde brengt en mensen verbindt.” Pater Bernard bewees steeds weer dat hij mensen over generaties heen kon verbinden.
Vanaf de jaren tachtig nam hij steeds meer taken op zich binnen de Katholieke Actie, vooral gericht op de arbeidersklasse. Ook als redacteur van de “Lettre à nos amis”, een publicatie van de Zwitserse Redemptoristen, was hij meer dan 40 jaar actief en bracht hij nieuws van de missies, met name uit Bolivia, naar vrienden en bekenden. Zo nam hij indirect toch deel aan de missie onder de inheemse volkeren, een droom die hij altijd had gekoesterd.
Pater Bernard stond bekend om zijn onuitputtelijke energie en enthousiasme. Toen hij in 1988 terugkeerde naar Matran, werd hij voortdurend gevraagd – als pastoor, jongerenpastor of missionaris. Ondanks zijn vele verplichtingen bleef hij altijd betrokken bij de mensen en wist hij door zijn welbespraakte en levendige optreden harten te raken. Terugkijkend zei hij eens: “Wat voor mij altijd belangrijk is geweest, is het samenleven in onze religieuze gemeenschap en het contact met zoveel mensen.”
Hij vierde zijn 90e verjaardag nog met vreugde, omringd door familie en vrienden in oktober 2023. Korte tijd later verslechterde zijn gezondheid echter snel. Hij leed aan verschillende valpartijen, die uiteindelijk leidden tot zijn opname in het verzorgingshuis van de Zusters van Sint-Paulus in Fribourg, waar hij zijn laatste maanden doorbracht. Ondanks zijn afnemende krachten schreef hij in 2024 nog een laatste “Lettre à nos amis”. Op 14 juli 2024 keerde hij vredig terug naar de Schepper, die hij zijn hele leven had gediend.
Zijn dienstbaarheid en toewijding aan het Evangelie waren diep en onwankelbaar. Wij danken God voor de gave van zijn leven, voor zijn missionaire geest en voor de vele levens die hij heeft aangeraakt.
“Kijk, goede en trouwe dienaar, ga binnen in de vreugde van uw Heer.” (Matteüs 25:23)
Pater Bernard Rey-Mermet leefde een leven vol toewijding, ijver en liefde. Moge hij nu de rust en vrede vinden in de verhevenheid van God, die hij zo lang zocht en verkondigde.